دوستی نوشته بود:
«من خودم رو خیلی دوست دارم، خدا هم منو دوست داره، مامانم هم منو دوست داره، کودک درونم هم منو دوست داره. همین چهار نفر بسه که منو دوست داره.»
او را می‌شناختم و می‌دانستم با اینکه دل پاکی دارد، اما خیلی وقت‌ها رفتارهای نادرستی را انتخاب می‌کند که موجب آزار دیگران و در نتیجه حالِ بدِ خودش هم می‌شود.
برایش نوشتم:
خدا و مادر و کودک درون که by default (پیش‌فرض) آدم رو دوست دارن.
اینکه خودت، خودت رو دوست داری، لازمه ولی کافی نیست.
اینکه خودت رو دوست داری مجوز نمیده که با دیگران هر طور دوست داری رفتار کنی.
تو قلب پاک و درونِ روشنی داری، اما مهارت‌های ارتباطی‌ات بسیار پایینه و به‌راحتی از دیگران می‌رنجی و دیگران رو هم می‌رنجونی.
اگر می‌خوای زندگی خوبی داشته باشی و از دیگران محبت واقعی دریافت کنی (که هر آدمی بهش نیاز داره) باید رو خودت خیلی کار کنی.
باید درونت رو شفا بدی و مهارت‌های ارتباطی درست با دیگران رو بیاموزی.
وگرنه هر دستاوردی، از جمله ازدواج و مهاجرت و کار خوب و ماشین و…، فقط تا یه مدتی حالت رو خوب می‌کنه.
***
شما چه فکر می‌کنید؟
